Η μοναξιά του γαλάζιου

Μπορεί η εικόνα να μη δείχνει την Χώρα, αλλά αυτό είναι η Χώρα!

Δυο ταχύπλοα βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής από τη στεριά, σε δευτερόλεπτα θα κόψουν ταχύτητα, οι ορθές πλώρες τους θα αγγίξουν το νερό, με μικρή ταχύτητα θα διαγράψουν ένα νοητό ημικύκλιο, σαν μισή στροφή του βαλς και οι επιβάτες θα πατήσουν τα τσιμέντα της Αγίας Θαλασσινής. Εκεί στην άκρη της προβλήτας όποιος έχει σταθεί νοιώθει το μπόι του μικρό μπροστά στον πελώριο βράχο και τα πανύψηλα σπίτια. Η Χώρα κοιτά στο πέλαγο. Οι αιώνες μοναξιάς και προσμονής στο γαλάζιο της "έκτισαν" απόμακρο χαρακτήρα, Δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς. Οι ιδιαιτερότητες είναι που κάνουν τη διαφορά, Αν η Χώρα μας ήταν ίδια με άλλες Χώρες ποιος ο λόγος να είναι η ομορφότερη Χώρα του κόσμου; (καλό;)

Η καθαρότητα, η κρυστάλλινη μουσική αυτού του τραγουδιού, 

νομίζω πως ταιριάζουν με την εικόνα.

Ο κήπος έμπαινε στη θάλασσα, Ελύτης, Θεοδωράκης,  Μπιρμπίλη