Ο Γιώργος Λαλαίος, με εργατικότητα μερμηγκιού συλλέγει κείμενα που αφορούν την Ανδρο, έστειλε χθες αυτό το απόκομμα της εφημερίδας "Ανδριώτης" Αν και το νερό σαν "ζήτημα" έχει λυθεί οι ομοιότητες με την εποχή μας είναι πολλές και βασικά μια: ασυνεννοησία! Ευχαριστούμε Γιώργο.
Το ζήτημα της υδρεύσεως των Λειβαδίων
Τα χωρία των Λειβαδίων ως γνωστόν στερούνται επαρκούς ύδατος ιδία κατά το θέρος και οι κάτοικοι υποφέρουν εκ της λειψυδρίας. Από ετών προσπάθειτι καταβάλλονται εκ μέρους των προυχόντων προς θεραπείαν της ανάγκης ταύτης, χωρίς να κατορθούται η εξεύρευσις του απαιτούμενου χρηματικού ποσού και του επαρκούς ύδατος. Ηδη το ζήτημα της υδρεύσεως Λειβαδίων ευρίσκεται ακαθόριστον, αν και ευρέθησαν ευεργετικοί παράγοντες, ευ φρονούντες, οι οποίοι εξέφρασαν την επιθυμίαν να δαπανώσι το προς τούτο απαιτηθησόμενον ποσόν. Εν τούτοις όμως το προτιθέμενον να διατεθή προς τον σκοπόν αυτόν νερό ευρίσκεται περιπελεγμένον, διαφιλονεικούμενον από τον ήδη κάτοχον του, όστις ουδόλως στέργει δια την άνευ αποζημιώσεως παραχώρησιν τούτου, προβάλων δ' άμα ως πρόφασιν, την ανεπάρκειαν του ποσού του ύδατος δια την ύδρευση των χωρίων Λειβαδίων. Ωστε το ζήτημα της υδρεύσεως Λειβαδίων είνε και αυτό ακανθώδες, πάντως όμως επιβάλλεται να λυθή ίνα εκλείψουν τα βάσανα των δυστυχών Λειβαδιανών. Ας ευρεθή άλλο νερό, ή ας αποζημιωθή νομίμως ο κάτοχος του διαφιλονεικούμενου, διότι τα Λειβάδια δεν είνε ορθόν να πάσχουν από νερό.
Εφημερίδα Ανδριώτης, 19 Οκτωβρίου 1929.
Από όσο θυμάμαι το "ακανθώδες" αυτό ζήτημα των δυστυχών Λειβαδιανών λύθηκε στο τέλος της δεκαετίας του '60. Μια χαρά σε ρυθμούς χελώνας!
