Σαν παιδιά μας έβαζαν οι μεγάλοι να μαζεύουμε τ' αμύγδαλα. Τότε νομίζαμε πως το έκαναν σαν τιμωρία, τώρα όμως καταλαβαίνω πως δεν είχαν καμιά σαδιστική διάθεση απλά δεν μπορούσαν! Τ' αμύγδαλα θέλουν πολλές μετάνοιες, βαθιά καθίσματα και άπειρα σπασίματα της μέσης. Δύσκολο και επίπονο μαζί αλλά είναι αμαρτία οι καρποί να μένουν αφάγωτοι στα δένδρα. Έτσι λοιπόν ο καθείς όπως μπορεί μαζεύει τ' αμύγδαλα του! Μετά ακολουθεί το καθάρισμα, το στέγνωμα στις ταράτσες και τέλος το σπάσιμο που τα παλιά χρόνια έκαναν οι γριές για να συνεισφέρουν κι αυτές στις δουλειές της οικογένειας. (Ευτυχώς που ο αέρας τα έριξε κάτω και γλίτωσα το ράβδισμα! Αχ, τα γονατάκια μου!)
 |
| Στα ταρατσάκια δίπλα στα ντρούμια στεγνώνουν τ΄αμύγδαλα. |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου