Μερικές φορές

Φωτογραφία: Βαγγέλης Γαβριήλ

Ο Σεπτέμβριος πάντα κρατά δώρα "άπνοιας" στους λουόμενους. Η χθεσινή μέρα ήταν από αυτές τις μέρες του γλυκού Σεπτέμβρη που όλα μένουν ασάλευτα, τίποτα δεν κουνιέται, ξεκουράζονται τα κλαδιά, κατακάθεται η άμμος ησυχάζει το χώμα. "Λαδιά" απ' άκρη σ' άκρη. Ξαφνικά οι φωνές ακούγονται δυνατότερα, ξαφνικά ο κάθε ψίθυρος γίνεται κραυγή. Μιλάς με κάποιον από τον Τούρλο και είσαι κοντά στον Όμιλο. Κάπως έτσι η κάθε εποχή έχει τη γλύκα της, κάπως έτσι κυλά ο καιρός που δεν γνωρίζει μνημόνια, φόρους, αναταραχές γιατί η φύση με τους δικούς της ρυθμούς όλα τα σκεπάζει, γιατί η ζωή είναι μέγιστη και κυλά σε αυτό που εμείς λέμε χρόνο μερικές φορές τόσο γλυκά, όσο γλυκά κόβει το καΐκι το νερό για να φτάσει στ' ΄Αχλα. Μερικές φορές που ο Αίολος ξεχνιέται...