Το δικό μου ψωμί

Του Σταυρού, στο προαύλιο και ενώ η Χρυσούλα με την Αννα έφτιαχναν τα κουνάκια, η Αννα ξεκίνησε μια κουβέντα για το προζύμι που "πιάνουν" με τον βασιλικό. Μαράζι είχα να φτιάξω κάποτε "εξ' αρχής" χωρίς μαγιά το δικό μου ψωμί. Ακολούθησα τις οδηγίες της Αννας και τώρα έχω στο ψυγείο προζύμι. Ενα κλωναράκι βασιλικό το βάζουμε σ' ένα ποτήρι με νερό και όταν βγάλει ρίζες σουρώνουμε το νερό και ξεκινάμε να "πιάνουμε" προζύμι. Ακολούθησα αυτή τη συνταγή εδώ Στην παρασκευή του ψωμιού λίγο τα θαλάσσωσα γιατί με έπιασαν τα φιλελεύθερα μου και δεν ακολούθησα πιστά τη συνταγή... και του ψωμιού μου, του έλειπε αλάτι, είχε παραπάνω προζύμι... αλλά δεν πειράζει. Το ζύμωμα είναι εξαιρετικά εκτονωτική διαδικασία. Με λαχτάρα παρακολουθούσα να "ανεβαίνει", πέταγα την αφράτη ζύμη στο πάγκο και τα χέρια μου βούλιαζαν μέσα στο ζυμάρι. Ένοιωσα την ευτυχία της στιγμής, τη χαρά του ελάχιστου, την ικανοποίηση πως κάνω κάτι σημαντικό έστω για λίγο... Η ευτυχία κρύβεται στα μικροπράγματα, το έχω ξανανιώσει αυτό... το πρώτο βράδυ κοιμήθηκα με μια όμορφη προσμονή και πρωί-πρωί έτρεξα να δω πως πάει η ζύμη μου. Άξιζε τον κόπο.