Τα αλμυρίκια του Νημποργειού, (που φέτος είναι καθαρά, αλλά που θα μπορούσαν να τα καθαρίσουν καλύτερα) ήταν μέχρι το ΄80 οι ανεπίσημες "καμπίνες" αλλαγής μαγιό. Συνήθως όσοι κατέβαιναν από τα χωριά για να κάνουν μπάνιο αλλά και οι Χωραϊτες άλλαζαν ρούχα στα αλμυρίκια. Επίσης κατέφευγαν στα αλμυρίκια για να προφυλαχθούν από τον δυνατό ήλιο. Παλιά ο Νημπορειός ήταν χωρισμένος σε ζώνες. Ο καθένας είχε τη θέση του, όπως είχε το στασίδι του, το δένδρο που έδενε το γάιδαρο του. Στον όμιλο ήταν φυσικά τα μέλη του Ναυτικού ομίλου Ανδρου αλλά και τα παιδιά που κλεφτά έκαναν βουτιές από την προκυμαία. Έξω από του Ψωμά (Ρεγκούκος-Δωδώνη) μέχρι τις καμπίνες (εκεί που είναι το αλμυρίκι κοντά στο ζαχαροπλαστείο Κύμα) τα θανατηφόρα κορμιά. (!!!) Από τις καμπίνες μέχρι τον Τούρλο μαμάδες παιδάκια που παίζανε στα βράχια. Από τον Τούρλο και πέρα οι ευτραφείς, στρουμπουλές, τα παιδιά που τα συνόδευαν γιαγιάδες, πολλοί και διάφοροι που ήθελαν να κάνουν μια βουτιά και να φύγουν και φυσικά σε όσους άρεσαν τα βότσαλα. Όπως και να είχε τα αλμυρίκια ήταν γεμάτα κόσμο. Φέτος λοιπόν μ' άρεσε που τα είδα καθαρά (όχι όμως κοντά στην πλατεία που είχε βρώμα) άλλαξα δύό-τρεις φορές το μαγιό και συνέχισα το δρόμο μου για το χωριό...
.jpg)
