(11/6/1954 – 22/12/2012)
Άδικο χαρακτηρίζει το θάνατο ο λαός μας όταν πλήττει άνθρωπο που η ηλικία του απέχει από το προσδόκιμο της ζωής.
Ο Βασίλης ήταν σε ηλικία όπου θα άρχιζε να απολαμβάνει τα παιδιά του στην ουσιαστική έναρξη της πορείας τους προς τη ζωή και τη δημιουργία. Ήταν προσωπικότητα που απέφευγε να προβάλλει αυτά που έπραξε τα οποία θα του πρόσφεραν δημοτικότητα και όλα τα παρελκόμενα από αυτήν. Την ταλαιπωρία του από την χούντα, την διαβάσαμε από αναφορά σε βιβλίο και όταν του το αναφέραμε απλώς το επιβεβαίωσε.
Η προσφορά του στο κοινό καλό ήταν καθήκον που δεν εξαργυρώνεται...
Την προσωπικότητα του Βασίλη την γνωρίσαμε ως συνεργάτες (και συνεκδότες) στο περιοδικό «Άνδρος». Αρκετές οι φορές, σε τελευταίες συναντήσεις μας και οι κουβέντες για την επανέκδοση του περιοδικού μας, που μάλιστα επέμενε ότι λείπει από το αγαπημένο μας νησί η φωνή του, τα άρθρα του, η αντικειμενικότητα του, η παρέμβαση του μέσα από τις στήλες του, για την προβολή και επίλυση των ζητημάτων της Ανδρου μας. Mείνανε ορφανές οι κουβέντες που κάναμε, τουλάχιστον να ξεκινούσαμε σε ηλεκτρονική μορφή την έκδοση του περιοδικού μας.
Οι έννοιες δημοκρατία, ανεξαρτησία και ισότητα για τον Βασίλη, ήταν βίωμα. Αρχές που προσπαθούσε να τις διατηρεί ανόθευτες από τους πειρασμούς που τον τριγύριζαν. Ο διαρκής αυτός αγώνας πολλές φορές του δημιουργούσε άγχος, αφού αισθανόταν υποχρεωμένος να υπερασπιστεί τις αρχές από κάθε επιβουλή απ’ όπου αυτή προερχόταν.
Χαρακτήρας που αγαπούσε την οικογένειά του, τη σύζυγό και τα παιδιά του, για τους οποίους κάθε αναφορά τον γέμιζε μεγίστη χαρά.
Να ‘σαι καλά εκεί που βρίσκεσαι Βασίλη, οι συνεκδότες σου στο «Άνδρος» θα σε θυμούνται και θα αναφέρονται πάντα με θέρμη για σένα.
Γαύριο Ανδρος 18/1/2013
Κώστας Γ. Λυγίζος, Ανδρέας Μ. Μακρογκίκας
.JPG)
