Αναδρομικό αφιέρωμα στον Ντίκο Βυζάντιο στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Άνδρου το Καλοκαίρι '19

Μπάνιο το απόγευμα, 1999. Λάδι σε καμβά, 162 Χ 130 εκ. Ιδιωτική συλλογή

Το αναδρομικό αφιέρωμα στον Ντίκο Βυζάντιο αποτελεί ένα οφειλόμενο φόρο μνήμης στον διακεκριμένο ζωγράφο της διασποράς, ο οποίος επί μισό και πλέον αιώνα διέπρεψε στο εικαστικό καλλιτεχνικό προσκήνιο του Παρισιού.

Ντίκος (Κωνσταντίνος) Βυζάντιος, Ανεικονισμός και Παραστατικότητα
Άνδρος, 30 Ιουνίου – 22 Σεπτεμβρίου 2019

Ίδρυμα Β. & Ε. Γουλανδρή, Ερατοσθένους 13, 106 74 Αθήνα, Τ: 210 7252896
goulandris.gr
facebook.com/BEGoulandrisFoundation

Γιος του ζωγράφου Περικλή Βυζάντιου ανατράφηκε σ’ένα οικογενειακό περιβάλλον το οποίο επηρέασε ποικιλοτρόπως (τις μετέπειτα επιλογές του) τους πνευματικούς και καλλιτεχνικούς του προσανατολισμούς. Σε ηλικία 16 ετών έγινε δεκτός στην ΑΣΚΤ.
Τον Δεκέμβριο του 1945, αναγκάστηκε στον εκπατρισμό προκειμένου να αποφύγει την δύνη του αδελφοκτόνου εμφυλιακού διχασμού. Ήταν ο νεότερος μεταξύ των διακοσίων Ελλήνων επιβατών του θρυλικού μεταγωγικού Ματαρόα που οι δυο φιλέλληνες του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών Octave Merlier και Roger Milliex με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης του άνοιξαν τον δρόμο προς την ελευθερία της σκέψης.
Στο Παρίσι, που έμελλε να γίνει η άλλη του πατρίδα, από την πρώτη στιγμή γνώρισε την θαλπωρή και την καθοδήγηση στο φιλόξενο περιβάλλον του Δημήτρη Γαλάνη. Σύντομα συνδέθηκε με φιλία με τον Alberto Giacometti και προϊόντως του χρόνου με καλλιτέχνες όπως τον P. Soulage, S. Poliakoff, Vieira da Silva και άλλους.

Τα χαρτιά, 1992 Λάδι σε καμβά, 195 Χ 160 εκ. Συλλογή Ιδρύματος Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή

Σημαντικοί κύκλοι του έργου του:

Η αφαιρετική περίοδος η οποία διήρκησε μέχρι το 1972 και ολοκληρώθηκε με μια αναδρομική έκθεση στο Μουσείο Galliera. (1945 – 1972)
Η περίοδος των μαυρόασπρων σχεδίων σε χαρτί τα οποία εγκωμίασε με ένα εμβρυθές και διορατικό κείμενο ο φιλόσοφος Michel Foucault. (1972 – 1981)
Η περίοδος των ανθρωποκεντρικών συνθέσεων που άρχισε από το 1981 και διήρκεσε μέχρι το τέλος της ζωής του και παρουσιάστηκαν σε μια πλειάδα εκθέσεων διεθνώς. (1981 – 2007)

Το ατελιέ του Περικλή Βυζάντιου, 1945. Λάδι σε ξύλο, 52,5 Χ 60,5 εκ. Ιδιωτική συλλογή

Έργα του περιλαμβάνονται στις συλλογές μεγάλων μουσείων της Ευρώπης. Η Γαλλική κυβέρνηση θέλοντας να εξάρει την συμβολή του στην τέχνη και θεωρώντας τον ως ένα σημαντικό εκπρόσωπο της École de Paris τον τίμησε απονέμοντάς του υψηλές διακρίσεις όπως του Ιππότη της Λεγεώνας της Τιμής (Chevalier de la Légion d’Honneur) και αργότερα του Ιππότη Τεχνών και Γραμμάτων (Officier des Arts et des Lettres).

Φωτογραφικά copyrights: Χρήστος Σιμάτος, Γιάννης Βαχαρίδης