Ξερολιθιές μέχρι το κύμα

Κοιτώντας τις αιώνιες ξερολιθιές νοιώθω να ηρεμώ από τον θόρυβο του κόσμου. Συχνά μετρώ τυχαία τις πέτρες σαν μια άσκηση αυτοσυγκέντρωσης, παρατηρώ τη φθορά του χρόνου, μα πιο πολύ σκέφτομαι το μόχθο και το μεράκι πολλών γενεών που "κέντησαν" τα βουνά για να ορίσουν μ' αυτό το νοικοκυρεμένο τρόπο την περιουσία τους.

Έχω δεί πολλά καί η γή μες απ’ το νού μου φαίνεται ωραιότερη

Μέ σπηλιές καί μέ κάβους κι ανθισμένους γκρεμούς

Καί τα κομμάτια οί θάλασσες πού ερχόντουσαν μαζί

Πάνω απ’ τίς ξερολιθιές, πίσω άπ’ τούς φράχτες

Το Μονόγραμμα, Οδυσσέας Ελύτης (η ακολουθία των στίχων είναι δική μου)

Η ξερολιθιά el.wikipedia.org