 |
| Η πόρτα στο πάνω μπαξέ του Βάσου. |
Φωτογραφία: Μαρία Λαμπριάδου
Οι κάποιες πόρτες στους μπαξέδες ήταν μεγάλες και περίτεχνες. Οι μπαξέδες δεν ήταν απλά "κτήματα", ήταν εξαιρετικά περιποιημένα περιβόλια, αρχοντικά και νοικοκυρεμένα. Σ' άλλες εποχές που ακόμη και οι πέτρες ήταν με τάξη τοποθετημένες και η αισθητική αποδείκνυε πολλά για την καταγωγή και την καλλιέργεια του ιδιόκτητη. Ήταν πιο καλά τότε; δε νομίζω κάθε εποχή έχει τα σαράκια της. Συνήθως ορίζουμε σαν "καλύτερη εποχή" τα χρόνια που ήμασταν νέοι-ες. Το θετικό είναι να λέμε πως τα καλύτερα είναι αυτά που θα έρθουν, αυτά που θα γίνουν στο μέλλον, φτάνει... φτάνει να είμαστε καλά να βλέπουμε το φως του ήλιου*, απαραίτητη και μοναδική προϋπόθεση χαράς και αισιοδοξίας. Αλλά ας σταματήσω εδώ τον περίπατο στον δρόμο της φιλοσοφίας που με οδήγησε η φωτογραφία της Μαρίας και ας περπατήσω νοερά το όμορφο στενό που από οδηγεί στον αμαξωτό. Ελάτε μαζί θα ακολουθήσουμε τη Μαρία!
*Όμηρος «έτι ζώειν και οράν φάος ηελίοιο»
"Αυτός είναι μπαξές" φράση που λέγεται για κάποιον αξιαγάπητο άνθρωπο.
Το τραγούδι: "Θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες" δεν συμπεριλαμβάνεται... στη λίστα, αντόθετα με το υπέροχο Μπαξέ Τσιφλίκι
Τι καθαρός όμορφος ήχος, το μπαξέ τσιφλίκι, μερικά τραγούδια είναι αθάνατα, όπως και όλα της Χαρούλας που για χάρη της ξενύχτησα απόψε. http://www.ethnos.gr/theatro/arthro/to_xeirografo_tis_xaris_aleksiou_sti_skini-64318630/
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα πάτε είναι καλή σαν Χαρούλα.
Νάνι τώρα...
Πολλές στο όμορφο μικρό κοριτσάκι που σήμερα έχει γενέθλια. Πολλά φιλιά
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Χαρούλα τι φωνή! έχω βρει τα cd και ακούω τραγούδια της πριν το '90.
ΑπάντησηΔιαγραφή