Η γραμμή της καρδιάς

Η γραμμή, η ζωή ο μεσημβρινός... τα χόρτα έχουν κοπεί  σαν μια νοητή γραμμή που συνδέει την Ελλάδα με την Γαλλία, το λευκό τεντωμένο σκοινί οδηγεί στο γεφύρι χωρίς να το αγγίζεις. Δεν αγγίζεις. Γιατί ν' αγγίξεις; Κοιτάς, δεν καταλαβαίνεις, ρωτάς. Ακροβασίες σε χορδές, μυστικά περάσματα και ήχοι πρωτόγνωροι. Δεν είναι το σκοινί που οριοθετεί κάτι συγκεκριμένο, είναι αυτή η ίδια οικεία διαδρομή που κάποιοι την είδαν με άλλα μάτια από εμάς που την περπατούμε από παιδιά. Αυτή την φορτωμένη με αναμνήσεις διαδρομή κάποιοι την κατέβηκαν στο φτερό του τζίτζικα, στον διασκελισμό του φουρνού. Γρήγορα την πρώτη φορά, αργά στον γυρισμό, στοχαστικά την δεύτερη, την τρίτη φορά. Η τέχνη αυτό είναι: χιλιάδες έχουν διαβεί από αυτό το σημείο ένας είπε: "εγώ τώρα θα βάλω εδωπάδα ένα σκοινί που θα πηγαίνει ίσια στο γεφύρι αλλά δεν θα το ακουμπά" Περπατήστε στον ποταμό, ακολουθήστε τα νούμερα. Οι λεμονιές μπορεί να έχουν χαθεί, τα κυπαρίσσια στέκουν ακόμη και "κάποιοι" αγαπούν τρελά τον ποταμό.