Μπουνταντίζομαι

Γιατί κάθε φορά που πηγαίνω στην Άντρο μπουνταντίζομαι λες και θα ταξιδέψω στην μακρινή Αυστραλία; Γιατί, ακούω την φωνή της μάνας μου, τα αφήνεις όλα τελευταία στιγμή! Σιγά ρε μάνα, που θα είχα στη μέση του καθιστικού την βαλίτσα ανοιχτή να χάσκει σαν φάλαινα και να τακτοποιώ ήρεμα - ήρεμα τα ρούχα και τα άπειρα μικροπράγματα. Και καλά τα ρούχα καλοκαίρι είναι δεν πιάνουν πολύ χώρο, τα ηλεκτρονικά όμως; 2 ή 3 φορτιστές, φωτογραφική μηχανή, mp3, καλώδια, κινητό και άλλα καλώδια, μπαταρίες, laptop (εμ΄ έχουμε και τον φορητό υπολογιστή, αυτό που το πας;) Μήπως τελικά πάω Μελβούρνη και δεν το έχω πάρει χαμπάρι; Πολύ καλώδιο βρε παιδιά, τόσο πολύ που φοβάμαι μη βγουν το βράδυ έξω από τη βαλίτσα και με πνίξουν. Αντι λοιπόν να είμαι φιρουλί-φιρουλά με το βαλιτσάκι και ένα δυο βιβλιαράκια έχω μεταμορφωθεί σε μια τεράστια σαλιγκάρα που κουβαλά μαζί το σπίτι της και το χειρότερο ακούω την φωνή της μάνας μου να σχολιάζει. Αλλά δεν σας λέω τι μου λέει γιατί... μπουνταντίστικα.