Τα κάλαντα από τη Χορωδία Λειβαδίων...

με σολίστα... faoudi !!!

Τα παιδιά μας στείλανε φωτογραφίες από το γλέντι των Χριστουγέννων για να μας δώσουν μια γεύση και να δούμε προς τα που θα πάει το γλέντι της Πρωτοχρονιάς. Πατήστε λοιπόν εδώ για να τους καμαρώσετε, εδώ για να τους απολαύσετε στα κάλαντα και εδώ για το κοκοράκι.

Φωτογραφίες, βίντεο: Konstantinos

Ο νέος (θα) είναι ωραίος;

Πάει ο παλιός ο χρόνος
ας γιορτάσουμε παιδιά
και του χωρισμού ο πόνος
ας κοιμάται στην καρδιά.

Καλή χρονιά, χρονιά πολλά
χαρούμενη χρυσή Πρωτοχρονιά.

Γέρε χρόνε φύγε τώρα
πάει η δική σου η σειρά.
Ήρθε ο νέος με τα δώρα,
με τραγούδια με χαρά.

Μα κι αν φεύγεις μακριά μας
στην καρδιά μας πάντα ζει
κάθε λύπη και χαρά μας
που περάσαμε μαζί.

Απαγορευτικό, κρύο, χαλάζι, ρακί και F16

Ο Λωνίδης στέλνει φωτογραφίες και λέει: "Εδώ εμείς είμαστε πάλι αποκλεισμένοι. Δεν έχει καράβι. Έχει πολύ αέρα, πολύ κρύο και κάθε τόσο ρίχνει χαλαζάκι ψιλό σαν φακή. Άμα σταματήσει ο αέρας πιστεύω πως θα το στρώσει" Σας σκεφτόμαστε όλοι εμείς που μένουμε εκτός Αντρου... με τα χοιρνά, τα κρασιά, τα παστέλια, τα ρακιά. Χάλια, χάλια. Υπομονή συγχωριανοί, κακοκαιρία είναι θα περάσει.

Υ. Γ. Θέλω μέχρι την πρωτοχρονιά η μόνη είδηση να είναι ο καιρός και τα γλέντια, δεν θέλω τίποτα άλλο... γιατί όλα είναι φρίκη, μαύρη μαυρίλα και σκοτεινιά. Να είμαι εκεί θέλω, να χαζεύω σα ναρκωμένη τα κύματα να σκάνε στη Πλακούρα, τα νερά να τραβιούνται πίσω, να ακούω τη φασαρία της θάλασσας...

Τρεις μέρες μόνο

Φεύγει αυτή η παράξενη μπερδεμένη χρονιά. Ήταν καλή; Μέχρι το φθινόπωρο ήταν αδιάφορη, μετά έγινε κακή, ψυχρή, ανάποδη. Δεν θέλω να είμαι γκρινιάρα τούτες τις μέρες. Όταν βλέπεις το φως του ήλιου όλα είναι καλά! Θέλω λοιπόν να μου πείτε ποια ευτυχισμένη στιγμή θα κρατήσετε σαν ανάμνηση από τη χρονιά που φεύγει. Αρχίζω πρώτη: μπάνιο με τα ξαδέλφια μου στο Βιτάλι, μετά φαγητό στο μπαλκόνι του Αιγαίου και επιστροφή με την άμμο και τ' αλάτι πάνω μας πολύ αργά στο Λειβάδι που είχε ανάψει τα φώτα του.
Κορίνα κάτι που σ' ενδιαφέρει: στη Μαρίνα Φλοίσβου έχει ανοίξει παγοδρόμιο. 10 ευρουλάκια η ώρα. Πάρε το μπαστούνι του χόκεϊ και τρέχα! Χάρηκες;

Ο Αϊ-Βασίλης είναι λέρα*

 

Ο Λωνίδης μας έστειλε φωτογραφίες από το κέρασμα στον σύλλογο και από την χαιρετούρα μέρους της νεολαίας ανήμερα τα Χριστούγεννα. Επίσης από το παιδικό πάρτι. Ο Άγιος Βασίλης (ποιος να είναι άραγε;) μοίρασε δώρα στα παιδάκια. Ο Πρόεδρος, η Αντιπρόεδρος και άλλες πολλές εξέχουσες προσωπικότητες των Λειβαδίων. Ευχαριστούμε Λωνίδη. Και του χρόνου. Δείτε και άλλες φωτογραφίες εδώ

* ετσι λέει το faoudi

Ευτυχισμένα Χριστούγεννα

Ὅταν ἔφθασαν εἰς τὸ Κάστρον καὶ εἰσηλθον εἰς τὸν ναὸν τοῦ Χριστοῦ, τόσον θάλπος ἐθώπευσε τὴν ψυχὴν τῶν, ὥστε, ἂν καὶ ἠσαν κατάκοποι, ἂν καὶ ἐνυσταζον τινὲς αὐτῶν, ἠσθανθησαν τόσον τὴν χαράν του νὰ ζωσι καὶ τοῦ νὰ ἐχωσι φθάσει αἰσίως εἰς τὸ τέρμα τῆς πορείας τῶν, εἰς τὸν ναὸν τοῦ Κύριου, ὥστε τοὺς ἔφυγε πᾶσα νύστα καὶ πᾶσα κόπωσις.

Ἀλέξανδρος Παπαδιαμάντης - Στὸ Χριστὸ στὸ Κάστρο

Εύχομαι Υγεία και Πραγματική Ευτυχία σε όλους σας και στις οικογένειές σας! Και του χρόνου! Χρόνια πολλά στη γειτόνισσα μου Χρυσούλα, χρόνια πολλά Πρόεδρε. Πολλές ευχές σ' όσους-ες γιορτάζουν. Χρόνια πολλά στους ναυτικούς και τους Αμερικάνους.

Το βίντεο αφιερωμένο σε όσους έχουν παραμείνει μικρά παιδιά.

Μια ακόμη κάρτα εδω

Άγια Νύχτα, όμορφη νύχτα!

Είμαστε έτοιμοι-ες για το χριστουγεννιάτικο ρεβεγιόν; Είμαι πανέτοιμη, με έχουν καλέσει οι γείτονες. Σας δίνω λοιπόν το μενού για μια πρώτη γεύση: Καλωσόρισμα με σφηνάκια ρακόμελου, πατέ ελιάς απλωμένο πάνω σε ζεστά ψωμάκια. Κύβοι γραβιέρας, χουρμάδες, μελαχρινές σταφίδες. Μετά θα περάσουμε στο κυρίως δείπνο με Χειμωνιάτικη σαλάτα, μπαστούνια από καβούρι, σος από πετιμέζι, ελαιόλαδο, μπαλσάμικο. Πίτες αλάδωτες ψημένες στη χόβολη, μικρά κομμάτια κρεατικών με σος σκόρδου και γιαουρτιού. Λεπτά τσιπς χοιρινού με γλυκό κρεμμύδι, κόκκινο πιπέρι. Λικέρ λεμόνι με 3 σταγόνες σαμπάνιας, Καφές ή τσάι, Χριστουγεννιάτικες γλυκές λιχουδιές. Το μενού το επιμελήθηκε το ο σεφ του B.B.Q Καρδίτσα (Δημοσθένους & Χαροκόπου) Φυσικά θα φορέσω την καλή μου πυτζάμα, τις καλές παντόφλες! Καλά να περάσουμε! Ουαου! Ουαου!

Ήρθαν τα Χριστούγεννα

Τρίγωνα κάλαντα... Να τα πούμε;
Και του χρόνου να είμαστε καλά. Χρόνια πολλά στην αγαπημένη παιδική μου φίλη. Ευγενία, να είσαι πάντα καλά γερή, κεφάτη, υπέρ- δραστήρια.

20.000 λεύγες... πάνω από τα Λειβάδια

Η καλύτερη μου όταν ήμουν μικρή και αρρωσταίνα ήταν φυσικά που δεν πήγαινα σχολείο και το σπουδαιότερο που με άφηναν ήσυχη να διαβάζω. Τα πιο αγαπημένα βιβλία τα διάβασα σε ιώσεις και παιδικές αρρώστιες. Εδώ λοιπόν και δύο μέρες που με ταλαιπωρεί μια ίωση έχω διαβάσει τα άπαντα, τα βουρκωμένα μάτια μου, από την καταρροή σαρώνουν σελίδες σαν σκάνερ ταχύτατο. Τολμώ να πω παρ' όλο που είμαι άρρωστη, νοιώθω πάρα πολύ καλά! Ενδεικτικό της καλής μου διάθεσης είναι και η αλλαγή της αρχικής φωτογραφίας: Τα Λειβάδια φωτογραφημένα την Άνοιξη με λαμπρό φως παρέα με το Χριστουγεννιάτικο δέντρο! Πολύ ταιριαστά! Μ' αρέσει όμως το φως πως να το κάνουμε! Σας χαιρετώ, περιμένω με λαχτάρα τα παιδάκια που θα με ξυπνήσουν αύριο με κάλαντα, πάω να πιω το 6 φλιτζάνι ζεστού (θεία Ελένη εσυ ξέρεις). Το 20.000 λεύγες... εκτός από αγαπημένο παιδικό βιβλίο σήμερα είναι και κάτι άλλο. Τι; Ρίξτε μια ματιά στο κοντέρ. Περαστικά μου!

Κρύο και μποφόρια

Σήμερα έχει πολλά μποφόρια και φυσικά απαγορευτικό. Ο Λωνίδης μας στέλνει φωτογραφίες. Ωραία που είναι! Χρόνια πολλά στις Τασούλες και στις Αναστασίες

Χριστουγεννιάτικες κάρτες

Τα τελευταία χρόνια έχουμε σταματήσει να στέλνουμε ευχετήριες κάρτες, παρ' όλο που αυτό είναι λογικό με όλη αυτή την επικοινωνιακή έκρηξη από το '95 και μετά, μια κάρτα είναι πάντα μια ευχάριστη έκπληξη. Φέτος λοιπόν πήρα για την ονομαστική μου εορτή από το σύλλογο. Ευχαριστώ σύλλογε μεγάλε! Από τους αγαπημένους μου Νίκο, Αθηνά, Δημήτρη, Ανθή φιλιά πολλά εύχομαι να βρεθούμε σύντομα και προχθές πήρα μια υπέροχη χρυσαφένια κάρτα από την Ψαρρός & Σια Ο.Ε. καλές δουλειές παιδιά, εξαιρετικά καλόγουστη κάρτα! Ελπίζω να λάβω και άλλες. Κάντε κλικ εδω να δείτε μια υπέροχη κάρτα από μένα για όλους εσάς.

“Υπάρχω, κι όσο υπάρχεις θα υπάρχω”

Αυτό το υπέροχο τραγούδι μου ήρθε στο μυαλό καθώς συγύριζα το γραφείο τ΄ απόγευμα. Ήταν πέντε παρά η δουλειά ο μαραθώνιος δηλαδή τριών μηνών είχε φτάσει στο τέλος και σχεδόν δεν μπορούσα να φύγω. Πως να φύγω; Ο άνθρωπος συνηθίζει εύκολα κι εγώ φαίνεται πως είχα μια δυσκολία να διαχειριστώ τον ελεύθερο χρόνο μετά από τα 13ωρα σκληρής εργασίας. Με τα πολλά έφυγα και στο μετρό συνάντησα πολλά πιτσιρίκια που είχαν ένα αυτοκόλλητο στόχο στο στήθος. Εκανα αλλαγή συρμού στο Σύνταγμα, προχωρούσα υπνωτισμένα και από μέσα μου τραγουδούσα το υπάρχω. Θυμάμαι τότε που είχε πρωτοβγεί, θραύση έκανε. Το σιχαινόμουν τότε, μα ήρθε ο περασμένος Μάιος στο ΠΑΛΛΑΣ και το άκουσα από την παράδοξη φωνή της Diamanda Galas το λάτρεψα κι από τότε έχει μείνει βαθιά χαραγμένο στη μνήμη. Με κλεφτές ματιές παρακολουθούσα τα μωρά που φώναζαν, προσπαθούσα να διαβάσω τι έγραφε το αυτοκόλλητο: είμαι νέος... δεν μπόρεσα να διακρίνω το υπόλοιπο. “Είμαι νέος” δηλαδή είναι νέοι. Ένοιωθα κουρασμένη, για μια στιγμή ζήλεψα αυτό το αυτοκολλητάκι, για μια στιγμή ζήλεψα τα αστραφτερά ματάκια, ζήλεψα τις φωνές, για μια στιγμή όμως! Μετά πήρα ταξί και επιτέλους μπήκα σπίτι πολύ πριν τα δελτία ειδήσεων. “Υπάρχω, κι όσο υπάρχεις θα υπάρχω” Συμβουλή: Αναψτε τα λαμπάκια σας, σε μια βδομάδα έχουμε Χριστούγεννα.

Λίγο κρασί, λίγη γαλήνη και τον Άγιο Βασίλη

Το έχω γράψει πολλές φορές δεν μ’ αρέσουν τα Χριστούγεννα, λατρεύω το Πάσχα, φέτος όμως νοιώθω σα μωρό που περιμένει τον Άγιο Βασίλη, γι’ αυτό και στόλισα από τέλος Νοεμβρίου. Όσα έγινα μου μαύρισαν την καρδιά, όσα θα γίνουν τα φοβάμαι, το μέλλον πάντα άγνωστο και σκοτεινό. Ας χαρούμε λοιπόν όσο μπορούμε, όσο είναι καιρός, όσο κρατήσει… Libiamo! Ακούστε την υπέροχη άρια από την Τραβιάτα εδω Φωτογραφία: Dina_koumpouli

Κινηματογραφική Λέσχη Άνδρου

Ενημερωθείτε για το πρόγραμμα των προβολών τις προσεχείς εβδομάδες κάνοντας χρήση της παρακάτω σύνδεσης : http://www.androsfilm.com/
Του Αγίου Ελευθερίου σήμερα γιορτάζει το Μέσα Χωριό. Χρόνια πολλά και του χρόνου

Κάποτε θα 'ρθουν

Μίκης Θεοδωράκης, Λευτέρης Παπαδόπουλος, Παύλος Σιδηρόπουλος
Κάποτε θα 'ρθουν να σου πουν
πως σε πιστεύουν, σ' αγαπούν
και πως σε θένε.
Έχε το νου σου στο παιδί
κλείσε την πόρτα με κλειδί
ψέματα λένε.

Κάποτε θα 'ρθουν γνωστικοί
λογάδες και γραμματικοί
για να σε πείσουν.
Έχε το νου σου στο παιδί
κλείσε την πόρτα με κλειδί
θα σε πουλήσουν.

Και όταν θα 'ρθουν οι καιροί
που θα 'χει σβήσει το κερί
στην καταιγίδα.
Υπερασπίσου το παιδί
γιατί αν γλιτώσει το παιδί
υπάρχει ελπίδα!

Το είδα γραμμένο σε πολλά σελίδες αυτές τις μέρες, επειδή πραγματικά δεν έχω τι να πω, μπορεί και να μη θέλω, αντιγράφω αυτό το υπέροχο τραγούδι. Το έχει πει καταπληκτικά η Φαραντούρη, αλλά το προτιμώ με τη φωνή του πρίγκηπα. Ακούστε το εδώ

Άκρη δεν έχει το κουβάρι

Μιλάνε, λένε, συζητούν, αναλύουν, τσακώνονται. Γνώριμη τηλεοπτική εικόνα, αλλά και οο καθένας από εμάς όλο και από μια γνώμη έχει. Όλες οι γνώμες φυσικά είναι διαφορετικές. Αν είχε γίνει έτσι, αν είχαν πάει από εκεί, αν πριν από καιρό το είχαμε προσέξει, αν, αν... Αν η γιαγιά μου είχε καρούλια εμένα θα με έλεγαν ρουλεμάν! Με λένε όμως Άννα και προτείνω να αφήσουμε λίγο τη σκόνη να κάτσει στο έδαφος, να περάσει λίγο ο καιρός, μπας και δούμε λ-ί-γ-ο πιο καθαρά τα πράγματα. Στο μεταξύ ας ανάψουμε τα λαμπάκια, σε 2 εβδομάδες έχουμε Χριστούγεννα.
(Αυτάκια, ματάκια ανοικτά, εντάξει; Είπαμε να κουλάρουμε λίγο όχι να πέσουμε σε νάρκη)

Στο Παραπόρτι αδελφές μου, στο Παραπόρτι!

Όταν ήμουν μικρή και είχα τις μαύρες μου στο Παραπόρτι την έβγαζα, μερικές φορές μόνη τις περισσότερες φορές με την Βούλα και την Κούλα. Δεν ξέρω τι κάνει σε σας αλλά εμένα η θάλασσα με γαληνεύει. Σήμερα λοιπόν μια τέτοια φωτογραφία θέλω να βλέπω. Δεν θέλω να ξεφύγω, θέλω η τεντωμένη μου ψυχή να μπονατσάρει... (μέρα που είναι σήμερα! Η γιορτή μου... φλαμπέ! Να μας χαιρόσαστε και χρόνια μας πολλά)

Τα σπαθιά και τα κατάρτια

Πολύ πρωί της Κυριακής βρέθηκα ανάμεσα σ' ένα δάσος από κατάρτια κάτω από την Καστέλα. Όση ώρα έκανε ιστιοπλοΐα η κόρη της φίλης μου άκουγα τους γονείς που περίμεναν τα παιδιά τους να μιλάνε για τις ταραχές στα Εξάρχεια, στην αρχή χάζευα τη θάλασσα και δεν άκουγα τι λέγανε, γιατί από ταραχές το αρχιπέλαγος των Εξαρχείων άλλο τίποτα... Όταν όμως κάποιος αναφέρθηκε στη δολοφονία ενός 15χρονου παιδιού πάγωσα, δεν είχα πάρει χαμπάρι τίποτα; ήμουν εντελώς στη κοσμάρα μου! Νόμιζα ότι ήταν ένα ήσυχο κυριακάτικο πρωινό, ράθυμο από το χθεσινό γλέντι. Κοίταζα μια την Αθήνα στο βάθος και μια τα σπίτια της Καστέλας. Ξαφνικά η ομορφιά του τοπίου με πλήγωσε, δεν την άντεχα, ξαφνικά τα κατάρτια γίνανε σπαθιά και τα σπίτια βράχια που κατρακυλούσαν πάνω μου... Δεν θέλω λοιπόν να μάθω λεπτομέρειες, δεν με αφορούν οι συνθήκες, δεν θέλω να μάθω ποιος άρχισε πρώτος, ποιος το συνέχισε, ποιοι δεν ήταν στις θέσεις τους και ποιοι έκαναν τουμπεκί ψιλοκομμένο! Ενα παιδί που χθες γλεντούσε με τους φίλους σήμερα δεν ζει. Μια αφορμή, μια μόνο αφορμή, κάποιος να πει μια κουβέντα παραπάνω, μια μικρή σπίθα, ένα τόσο δα γεγονός και ο κόσμος, ο παλιόκοσμος έτσι όπως τον ξέρουμε χάνει παντοτινά τη γνώριμη όψη του. Εκεί να σας δω γλέντια! Εκεί να μας δω τι μαγκιά θα πουλήσουμε και σε ποιόν, τώρα είναι το παιδί του αλλουνού και μερικές δεκάδες σπασμένα τζάμια. Όταν όμως...
Το παιδί το λέγανε Αλέξη Γρηγορόπουλο

Νικολό έ Νικολό... και του χρόνου!

"Κανόνα πίστεως και εικόνα πραότητος
εγκρατείας διδάσκαλον ανέδειξέ σε"
παρακάτω δεν θυμάμαι... μεγάλη γιορτή η σημερινή! Γιορτάζουν οι ναυτικοί μας. Ολοι-ες κάποιον έχουμε στο σόι μας. Λοιπόν ας τους πάρω από την αρχή πρώτα - πρώτα χρόνια πολλά στον αδελφό μου, στα ξάδελφια, στο Νίκο της θείας Ελένης, χρόνια πολλά etoula, Nick, ευχές στους Νίκους της Αμερικής, χρόνια πολλά παπα-Νίκο, χρόνια πολλά Ψαρρέ... όσους ξέχασα γράψτε τους εσείς! Καλά ταξίδια στους ναυτικούς! Φωτογραφίες: Οι εορτάζοντες VangLouk, ο Άγιος Νικόλαος LeoIssaris

Χρόνια πολλά Σάββα

Ένα τραγούδι αφιερωμένο εξαιρετικά στον γλυκό-πολυ-πολυ-αγαπημένο Σάββα μου (οι πιο τρυφερές μπαλάντες μόνο από χεβυμεταλαδες!) Φωτογραφία VangLouk Ο Αγιος Νικόλαος στο Νειμποριό

Ουδείς "άσφαλτος"

Έκανα λάθος δεν πωλείται το γυμναστήριο. Λάθος έκανα δεν πωλείται το γυμναστήριο. Ναι, ναι έκανα λάθος δεν πωλείται το γυμναστήριο. Το γυμναστήριο δεν πωλείται λάθος έκανα. Λάθος, λάθος, λάθος έκανα δεν πωλείται το γυμναστήριο. Έκανα λάθος δεν πωλείται το γυμναστήριο. Το γυμναστήριο δεν πωλείται λάθος έκανα. Το γυμναστήριο δεν πωλείται, έκανα λάθος. Δεν πωλείται το γυμναστήριο. Ένα γήπεδο πωλείται... αλλά δε με νοιάζει! Κορίνα και Καψοράχη το τραγουδάκι δικό σας.

Αν ήμουν πλούσια

Αν είχα 1.568.000 ευρώ θα αγόραζα το γυμναστήριο. Ναι σωστά το παλιό γυμναστήριο! Παράξενο σας φαίνεται; Θα το αγόραζα και δεν θα άλλαζα τίποτα, έτσι ρημάδι που είναι ρημάδι θα το άφηνα. Θα έβαζα τα αθλητικά παπούτσια και σαν λωλοφίσεκο μόνη μου θα έτρεχα στο χορταριασμένο διάδρομο. Θα έβγαινα φυσικά πρώτη! Οι φίλες μου στο ντουβάρι κάτω από τα πευκάκια θα με χειροκροτούσαν με πάθος. Θα έκανα τουμπίτσες στο σκάμμα, θα πετούσα σφαίρα, θα έκανα ότι ήθελα! Θα ήμουν ευτυχισμένη γιατί έδωσα άνετα 2 εκατομμύρια να κάνω το γούστο μου. Δεν θα έκανα μεζονέτες και σαχλαμάρες. Τα πολλά λεφτά μόνο για το κέφι πρέπει να σκορπάμε. Δεν υπάρχει άλλος λόγος, ο κόσμος είναι λίγος, η ζωή μικρή και ο ντουνιάς ψεύτης και άδικος. Αν κάποιος από σας έχει μερικά λεφτουδάκια ας αγοράσει ένα όνειρο! Άλλωστε είναι ο σωστός καιρός για επενδύσεις σε γη. Διότι ως γνωστόν όλα τα τρώει το χώμα! (Όποιος θέλει περισσότερες πληροφορίες ας πατήσει Εδω. Σούλα ευχαριστώ για την πληροφορία, Βούλα πόσα λεφτά έχεις;)

Τα Νικολο-Βάρβαρα

Άρχισαν οι γιορτές και ο VangLouk μας στέλνει αυτή τη "τρυφερή" φωτογραφία από την Αγία Βαρβάρα στο Πέρα Χωριό. Etoula, Σαργέ η γειτονιάς σας! Και του χρόνου. Φωτογραφία: VangLouk

"Οξυγόνο" στην αγορά

Ο Λωνίδης λέει: Σας στέλνω μερικές φωτο από την Αγορά σήμερα που κάνει γυρίσματα η ΕΤ3. Το βράδυ νομίζω θα έχει και την χορωδία που θα πει τα Ανδριώτικα κάλαντα. Το μεσημέρι νομίζω ότι θα πάνε στα Σκαλάκια. Όλοι οι Σύλλογοι προσέφεραν από κάτι. Ο δικός μας κουραμπιέδες.

Ο παγωμένος μήνας Δεκέμβριος

"Αγιά Βαρβάρα μίλησε κι ο Σάββας απεκρίθη :
- Μαζέψτε ξύλα κι άχυρα και σύρτε και στο μύλο,γιατί Αι - Νικόλας έρχεται στα χιόνια φορτωμένος. " Ο Δεκέμβριος είναι ο μήνας με πολύ κρύο, χιόνι, βοριά που παγώνει τ΄αρνάκια , αναπνοές που θαμπώνουν τα τζάμια, η σόμπα να καίει διαρκώς... δηλαδή καμιά σχέση με φέτος! Καλό μήνα... μπορεί να χιονίσει και να δούμε μια άσπρη μέρα!

Ανδρέας, Αντρέας, Αντρίκος,

Ένα αγαπημένο μου site είναι το http://www.sansimera.gr/ μπορώ ώρες να να χαθώ στους δαίδαλους του, να ψάχνω χωρίς αφορμή όμοια όπως μικρά ανοίγαμε ένα μπαούλο και περιμέναμε να βρούμε κάτι μαγικό. Καθημερινά το επισκέπτομαι έστω και για λίγο. Σαν σήμερα λοιπόν το 1979 κυκλοφόρησε στην Αγγλία το The wall των Pink Floyd τις 2 πρώτες εβδομάδες πούλησε δύο εκατομμύρια αντίτυπα (αυτές είναι πωλήσεις), το 1935 πέθανε ο Φερνάντο Πεσόα, το 1874 επεισόδια σημειώνονται στην Ελληνική Βουλή, καθώς ο προϋπολογισμός ψηφίζεται από την κυβέρνηση Βούλγαρη χωρίς τη νόμιμη απαρτία (ατιμούλικο το σόϊ) Σήμερα βέβαια είναι Ανδρέα Αποστόλου του Πρωτοκλήτου. Χρόνια πολλά στον Αντρέα του blog, χρόνια πολλά σε όλους, faoudi ευχές στον πατέρα. Να περάσουμε ένα γλυκό μεσημέρι Κυριακής παρέα με συγγενείς, φίλους, αγαπημένους. Φιλιά και χαιρετίσματα στους ναυτικούς και τους Αμερικάνους.

«Που ξυπνάς και που κοιμάσαι, όλα ζουν αν τα θυμάσαι»*

Στέλνω ακόμη 3 φωτογραφίες από εκδρομές του σχολείου. Θα ήθελα παράλληλα να ευχαριστήσω γνωστούς και αγνώστους για τα καλά τους λόγια. Πιστεύω ότι τέτοιου είδους φωτογραφίες δεν πρέπει να ανήκουν μόνο σε έναν, ευτυχώς η τεχνολογία σήμερα βοηθάει να φτάσουν σ’ όλους τους εικονιζόμενους, εξάλλου το απρόσμενο που κρύβει μια φωτογραφία της οποίας αγνοούσαμε την ύπαρξη, δημιουργεί έντονα συναισθήματα. Εύχομαι σ΄ όλους τους παλιούς μου μαθητές και μαθήτριες και στους δικούς τους να’ ναι πάντα καλά και να προκόβουν όπου κι αν βρίσκονται.
Γιώργος Σταυρόπουλος

geostavro@gmail.com

*όπως τραγουδά η Μελίνα Κανά
Η πρώτη φωτογραφία είναι από την εκδρομή του Ιουνίου 1984 στη Βουρκωτή με το σχολείο του Αλαδινού και τη δασκάλα τους Δέσποινα Μεταξά. Οι άλλες δύο είναι από εκδρομή πάνω από το χωριό.

Οι ευεργετικές ιδιότητες του μπλογκ

(μια περίπτωση) Πριν λίγη ώρα στην ανάρτηση «Τα βουνά της Βουρκωτής» έλαβε χώρα μια φοβερή αποκάλυψη. Η Κούλα έμαθε ότι έχει γενέθλια μαζί με την ξαδέλφη της (πεθερά ρου Σαργού) «μας βγάλατε στην εφημερίδα» έλεγε σκασμένη στα γέλια. Άλλη μια ευεργετική επίδραση του μπλογκ στις ανθρώπινες σχέσεις. Τόσα χρόνια δύο πρώτες εξαδέλφες δεν γνώριζαν ότι έχουν την ίδια μέρα γενέθλια. Και το έμαθαν σήμερα από το μπλογκ! Υπέροχο; Απλά υπέροχο; ή υπέροχα φανταστικό; Χρόνια πολλά κορίτσια!

Τα βουνά της Βουρκωτής

Ο Alectoris λέει: «στέλνω αυτές τις φωτογραφίες από το νησί και συγκεκριμένα από τα βουνά της Βουρκωτής… τέτοια εποχή δείτε τι χρώματα κυριαρχούν, όπως επίσης και μια μικρή κολώνα που υπάρχει συνήθως στις κορυφές των βουνών απόδειξη ότι η τρέλα πάει στα βουνά»

Κατίνες... γλυκές Κατίνες!

Τα ονόματα Μαρία, Κατίνα, Κώστας, Γιώργος, Γιάννης, Τασούλα... μ' αρέσουν πάρα πολύ. Τα τελευταία χρόνια, εκτός από νόστιμα, είναι δυσεύρετα μιας και οι περισσότεροι γονείς δίνουν ονόματα στα παιδιά τους από τους θεούς του Ολύμπου ή κάνουν κάτι περίεργα ανακατέματα με την πρώτη συλλαβή από το όνομα της μιας γιαγιά, την δεύτερη από το όνομα του παππού, κολλάνε μια κατάληξη για να ηχεί κάπως στο ξενόφερτο και τ' όνομα τελικά του παιδιού θυμίζει μοντέλο επεξεργαστή ή κινητού. Ενώ το Κατίνα! Ωραίο, γεμάτο, τραγανό όνομα! Χρόνια πολλά λοιπόν σε όλες τις Λειβαδιανές Αικατερίνες, Κατερίνες, Κατίνες, Καιτούλες. (Είσαστε και πολλές μη βασκαθείτε) Νονά μου, αγαπημένο Κατερινάκι, Κατερινούλα να σας χαιρόμαστε!

Κυριακάτικο τραπέζι... για μένα

Πριν από λίγο τέλειωσα με τις δουλειές του σπιτιού και λέω να τσιμπίσω κάτι μιας και έχω ξυπνήσει νωρίς. Λέω να φάω κάτι από τα πεσκέσια του χωριού. Λίγα πράγματα, δυο λουκάνικα, 5-6 σύσιρα, ένα μικρό κομμάτι λαδρί, λίγη γλύνα. Θα τα βάλω να ζεσταθούν σ' ένα τηγανάκι κι όταν τσιστιρίσουν θα σπάσω κι ένα αυγό. Θα φάω τυρί μαλαχτό από το Κόρθι και μερικά αγγουράκια έτσι για να καθαριστεί ο ουρανίσκος από τα μυρωδάτα χοιρινά. Φυσικά θα πιω και λίγο κρασί. Θα γευματίσω λιτά και Αντριώτικα, περίπου όπως έτρωγε η γιαγιά μου! Αν τώρα στραβώσει ο “στόμας” μου από το φουλάρισμα της χοληστερίνης ή ακόμη χειρότερα μου έρθει ντουβρουντζάς και κάνω τα ίσα πάνω... ένα θέλω να σας υπενθυμίσω: σ' αγαπώ! Μωρέ ναι, σας αγαπώ ! Άλλους πολύ, άλλους πάρα-πάρα-πολύ, μερικούς στα όρια της λατρείας, 2-3 πιο πάνω από όλα, όπως και να είναι όλους-ες σ΄ αγαπώ! Αντε, πάω να φάω.
Η Παναγιά μαζί μου!

Και οι 6... υπέροχες!

Νέες, κομψές, αγέρωχες όμορφες! Από αριστερά: Κούλα Γιαλιάσου (Χαλά), Ουρανία Σιδέρη (Ασυνάνογλου, Πλιέσκα), Μίνα Σιγάλα Καλέση, Μοσχούλα Ίσαρη (Γαβριήλ), Κατερινούλα Μαργέτη (Καλλιβρούση), Μοσχούλα Γαλιάσου. 

Maria, Maria, Maria, Maria...

The Most Beautiful Sound I Ever Heard
Μαρία, υπέροχο όνομα, μικρό, λιτό, κοινό, το πιο συνηθισμένο όνομα. Όμως όχι πληκτικό, έχει εκείνο το ρω που κυλά σα νεράκι, το κάνει ενδιαφέρον, το απογειώνει.. Χρόνια πολλά λοιπόν σ' όλες στις Λειβαδιανές Μαρίες, χρόνια πολλά στις φίλες μου Μαρίες, χρόνια πολλά σε όλες τις Μαρίες του πλανήτη. Και του χρόνου... η Παναγιά μαζί μας!
Απολαύστε το τραγούδι εδώ

Όταν έφυγαν τα σύννεφα

... και πριν γευτεί το καταπληκτικό φαγητό της Βιολέτας, ο Λωνίδης μας έστειλε αυτές τις φωτογραφίες. Ο Νειμποριός μέσα στη λάσπη!

White House

Η Κορίνα έστειλε σήμερα αυτό το θεϊκό email. Πολλές φορές αναρωτιέμαι τι μυαλά φτιάχνουν όλα αυτά τα νόστιμα, μετά σκέφτομαι πως αν η Καψοράχη ήξερε photoshop και είχε λίγο χρόνο τέτοια θα σκάρωνε. Για να μη μιλήσω για το faoudi, την Κορίνα έτοιμη τη βλέπω. Με την ευκαιρία του Λευκού Οίκου στέλνω πολλά φιλιά και χαιρετίσματα σ’ όλους τους Αμερικάνους γνωστούς, φίλους, συγχωριανούς, αγαπημένους.

Εδώ, εκεί πιο πέρα, πουθενά

Βούλα μ’ ακούς; Μαρία που είσαι; Ελένη φύγε από εκεί, Γιάννη δεν σε βλέπω, Αργύρη σ’ ακούω μίλα, Θωμά καλά εσύ Θωμά είσαι πολύ καλά! Μαρία ο γιος σου πέρασε Ευελπίδων; Ιωάννα παντρεύτηκες νεότερο άντρα εδώ κι εσυ είσαι, για την Διονυσία ξέρει κανένας κάτι κάποιος μου είπε πως εδώ είναι. Ο Μπάμπης έφυγε νωρίς, ο Κώστας πήρε σύνταξη η Νάντια πάντα στα ίδια, η Σούλα σταθερά εκεί, η Κούλα παντού. Γιώργο πιάστηκες καλά μαθαίνω, Εγώ φυσικά είμαι εδώ αλλά δεν μπορώ να δώσω στίγμα. Δεν ξέρω τις συντεταγμένες εδώ είμαι πάντως. και ο Κώστα εδώ τριγύρω είναι, το ίδιο κι ο Αντώνη; Όλοι εδώ, κάπου εδώ κοντά είμαστε. Τότε μωρέ παιδιά ο κόσμος γιατί δεν άλλαξε;

Τα ρόδια της Ανδρου

Χθες ήρθε η μάνα μου από το νησί με ρόδια από τον κήπο της θείας Ερηνιώς που η θεία Βιολέτα έκοψε για χάρη μου, ρόδια σα χειροβομβίδες έτοιμα να σκάσουν, να σκορπίσουν ευτυχία παντού... Λατρεύω τα ρόδια, μ' αρέσει να τα τρώω παπούδα - παπούδα, σε μπολ με ζάχαρη και κανέλα, να τα στύβω στον αποχυμωτή, να πίνω σφηνάκια με πάγο και βότκα. Μ' αρέσει να φτιάχνω πράσινες σαλάτες για τον Μιχάλη, μ' αρέσει να τα βλέπω ν' αλλάζουν χρώμα, σχήμα, να μαζεύουν, να σουρώνουν, από βαριά γεμάτα χυμούς να γίνονται ελαφρά, πούπουλα...
Η μάνα μου βέβαια δεν έφερε μόνο ρούδια από την Άντρο κάποια άλλη στιγμή θα περιγράψω τι κουβάλησε μαζί της. Ένα μόνο θα σας πω ο Νίκος Γ. που την έφερε τηλεφώνησε στον John V. : “πάρε νταλίκα και έλα στη Ραφήνα”

Η πρώτη Χριστουγεννιάτικη κάρτα

Μου στείλανε την πρώτη Χριστουγεννιάτικη κάρτα, φυσικά αμέσως σκέφτηκα να την μοιραστώ μαζί σας.

“Εχει πανσέληνο απόψε κι είναι ωραία”

Τη φωτογραφία την τράβηξα στην επιστροφή από τις καλοκαιρινές διακοπές. Μαζί με τη Βούλα στο κατάστρωμα με ένα κουτάκι μπύρα, χαζεύαμε το ολόγιομο φεγγάρι. Το ταξίδι ήταν υπέροχο, το αεράκι απαλό, ο Κάβο-ντόρος λάδι. Κουβεντιάζαμε χαλαρά, το βαπόρι έσκισε ήσυχα τα νερά, το καράβι στιγμές έμοιαζε ακυβέρνητο σα βάρκα που είχε χάσει τα κουπιά, δεν μας ένοιαζε τίποτα, δεν μ' ενοχλούσε ούτε το τέλος της ξεγνοιασιάς των διακοπών, το ταξίδι είχε “οσμή ονείρου”. Αυτή τη στιγμή θυμήθηκα απόψε όταν πριν κοιμηθώ βγήκα για λίγο στη βεράντα να επιθεωρήσω τα λουλούδια. Ένας προβολέας φώτιζε τη τέντα, την έκανε να φαντάζει κατάλευκη. Έβγαλα το κεφάλι έξω το μπαλκόνι και τότε είδα ένα τεράστιο φεγγάρι να φωτίζει τη κοιμισμένη πόλη. Πολλές φορές την Αθήνα την “σώζει” ο ουρανός, τις περισσότερες μας θυμίζει στιγμές αλλοτινές, ταξίδια με βαπόρια, κουβέντες, γέλια με φίλους. Με μιας εξαφανίζονται όλα... δουλειές, υποχρεώσεις, αγωνίες, άγχη. Ολα... όλα λούζονται και ξεπλένονται στο φως του φεγγαριού. Ελπίζω το ίδιο να γίνει κι απόψε. Καλημέρα blogοπαίδα!

Δημοτικό σχολείο Λειβαδίων '80

Από τον κ. Σταυρόπουλο πήρα αυτό το email:
Αγαπητοί φίλοι Λειβαδιανοί
Υπηρετώντας ως δάσκαλος στο σχολείο των Λειβαδίων τη διετία 1983-85, πρέπει να ομολογήσω ότι το θεωρώ το ωραιότερο από τα μέρη που πέρασα. Πέρα από την ομορφιά του τόπου και την αισθητική του χωριού, εκει γνώρισα αρκετούς εκπληκτικούς ανθρώπους. Δεν ξεχνώ βέβαια τους αγαπημένους μου μαθητές της διετίας. Έτσι μπορώ να θεωρηθώ κι εγώ λίγο Λειβαδιανός. Από το αρχείο μου της περιόδου αυτής στέλνω 3 φωτογραφίες. Αν θεωρήσετε ότι αξίζει να αναρτηθούν χωρίς να δημιουργούν προβλήματα σε κάποιους από τους εικονιζόμενους μαθητές. Με χαρά περιμένω να τις δω κι εγώ στο blog το οποίο είναι πολύ ενδιαφέρον κάποιες φορές μπαίνω και το «παρακολουθώ». Φωτογραφίες υπάρχουν κι άλλες, τις οποίες με ευχαρίστηση μπορώ να στείλω.
Με εκτίμηση
Γιώργος Σταυρόπουλος
Λαμία

Φωτογραφίες (από πάνω προς τα κάτω): Σχολική χρονιά 1983-84, το σχολείο ετοιμάζεται για τη δοξολογία της 25ης Μαρτίου.
Σχολική χρονιά 1984-85, η ενδεκάδα του σχολείου, δηλ. όλα τα αγόρια (11ηταν όλα κι όλα και 7 κορίτσια)

Η ομάδα σε δράση, φάση από τον αγώνα στο προαύλιο του σχολείου.

Απόψε φθινοπώριασε

Απόψε φθινοπώριασε
Και τ’ όνειρο ξεθώριασε
Καρδιά μου καν’ υπομονή
Κι ο ήλιος θα ξαναφανεί
Μάνος Χατζηδάκις, Νίκος Γκάτσος, Μανώλης Μητσιάς

Χρόνια πολλά στα ομορφόπαιδα

Χρόνια πολλά ανηψιέ, χρόνια πολλά Μιχάλη Μ.
Χρόνια πολλά σε όσους και όσες γιορτάζουν, είναι αρκετοί γιατί η γιορτή έχει πολλές παραλλαγές ονομάτων, να διαβάσουμε προσεκτικά το εορτολόγιο για να μην ξεχάσουμε κανέναν.

Από παρασκευή σε παρασκευή

Έχω μια συνάδελφο στη δουλειά που μετρά τις μέρες μέχρι να έρθει η παρασκευή. Κάθε πρωί λοιπόν με το καλημέρα λέει: 3 ξυπνήματα ακόμη. Έχει γίνει αστείο (από εκείνα τα αστεία μιας ομάδας ανθρώπων που στην παρέα προκαλεί εκρηκτικό γέλιο και για όλους τους άλλους είναι ένα κοινότυπο αστειάκι). Πλάκα - πλάκα όμως με τους ρυθμούς που δουλεύουμε οι ζωές μας ταξιδεύουν από παρασκευή σε παρασκευή, το σαββατοκύριακο παίρνει μυθικές διαστάσεις μέσα μας, μιας στις δύο μέρες της ξεκούρασης συνήθως προγραμματίζουμε τα πάντα και σχεδόν πάντα δεν κάνουμε ούτε τα μισά. Μέρες λοιπόν μετράμε, αφαιρούμε δόντια από μια φανταστική τσατσάρα, σαν φανταράκια μετράμε αντίστροφα... τρέχουμε, όλο τρέχουμε να προλάβουμε. Τι; Ποιος να ξέρει! Για να μη σας μαυρίσω τη διάθεση πρωινιάτικα εύχομαι αυτό το σαββατοκύριακο να το περάσουμε μαζί με φίλους, συγγενείς, αγαπημένους. Γιατί η ριμάδα η ζωή είναι μικρή και χωρίς κέφι, γλέντι, χορό δεν τσουλάει (πόσο μάλιστα ν' ανέβει και τη Σωτήρα) Την εικόνα του συμπαθέστατου ζώου καθόλου τυχαία δεν την έβαλα. Αυτό κι αν μετρά μέρες! Ελπίζω να μη δω σχόλια για τα δικαιώματα του χοίρου και το βάναυσο της σφαγής του! Αντε καλημέρα!

Βρε μανία με το χρώμα!

Ο θείος Αντώνης ο όμορφος έλεγε «κάποτε στην Αμερική θα βγει μαύρος πρόεδρος» θέλοντας να τονίσει τις ευκαιρίες που δίνει αυτή η χώρα, ακόμα και σε ένα μαύρο να μπορεί να γίνει πρόεδρος. Σήμερα το πρωί γίναμε μάρτυρες αυτού του γεγονότος. Όχι ότι τρέφουμε ψευδαισθήσεις, όλα τα ίδια θα μείνουν, αλλά ο Ομπάμα είναι νέος, ωραίος, μιλά υπέροχα, έχει πάθος, είναι μαύρος, έχει τον αέρα του σταρ. Καλά λοιπόν κάνανε και βάλανε κάποιον φωτογενή στη πρώτη θέση, η μόστρα μερικές φορές λέει πολλά, που ξέρουμε μπορεί μια ιδέα να το πάει καλύτερα το πράγμα! Για τον Ομπάμα ρε gamoto!

Εκεί που σμίγει η δύση κι η ανατολή

Καψοράχη, Leo "μες στου Βοσπόρου τα στενά" Φωτογραφίες Leo

Από την Πόλη έρχομαι

Αύριο είναι μια μεγάλη μέρα! Οι Λειβαδιανοί επιστρέφουν με τις βαλίτσες τους γεμάτες μπαχαρικά, μπακλαβαδάκια, εικόνες, γέλια. (Ελπίζω εκτός από την καρδιά τους να κράτησαν αρκετές εικόνες και στις ψηφιακές μηχανές). Θέλω να μας πουν πως πέρασαν, πως ένιωσαν όταν μπήκαν στην Αγία Σοφιά, τι είδαν στις βόλτες στο Βόσπορο, στα μαγαζιά, στα αξιοθέατα. Θέλω να τα μάθω όλα! Όλα όσα έζησαν στη μαγική, πολυαγαπημένη Πόλη. Καλώς να τους δεχτούμε!

Όχι, Όχι, Όχι

Όχι, δεν θέλω να πάω στην παρέλαση, όχι δεν θα πω το ποιήμα μου, όχι δεν μπορώ να κάθομαι τόσες ώρες όρθια να ακούω ανόητους λόγους. Όχι σου είπα δεν μ' αρέσουν οι φακές, δεν τρώω αρνί, όχι δεν θέλω να κοινωνήσω, δεν πάω στην εκκλησία, όχι δεν βάζω την σημαία στην αυλή. Όχι! Όχι προτιμώ να κάτσω σπίτι, δεν αντέχω τις ανόητες παρέες, όχι δεν θέλω να πάω διακοπές με ανθρώπους που δεν γνωρίζω καλά, όχι δεν μπορώ άλλο Μπρεχτ, δεν γουστάρω σινεμά, όχι μωρέ βαρέθηκα κι απόψε στο dada, όχι... θέλω να μείνω λίγο μόνη.

Όχι δεν βγαίνω απόψε! Όχι! δεν μ' αρέσει. Ναί, μάλλον ναι, θα περάσω το βράδυ. Ναι, ίσως, ναι έχεις δίκιο, ναι να πάμε εκεί. Ναι, θα δουλέψω παραπάνω, σίγουρα η δουλειά πρέπει να βγεί. Ναι, δώσε μου λίγο χρόνο να το σκεφτώ. Βεβαίως θα χαρώ πολύ να σας δω, ναι... όλα θα γίνουν. Ναι θα προσπαθήσω να ηρεμήσω, ναι πρέπει να το δω αλλιώς. Ναι έκανα λάθος, ναι μην θυμώνεις, φταίω. Ναι έχεις δίκιο. Ναι, ναι, ναι ...
Τα χρόνια πέρασαν τα όχι γίνανε ναι. Ο χρόνος τα έφερε εκεί που έπρεπε, και καλά έκανε. Ο χρόνος έχει μια μεγάλη πλάνη του μαραγκού πάνω-κάτω ροκανίζει τους ρόζους, μας κάνει όλους ίδιους. Από ξύλα απελέκητα γινόμαστε λευκές μαλακές σημύδες. Έτσι είναι το σωστό! Τα περισσότερα όχι έγιναν λοιπόν ναι. Τα περισσότερα... όχι όλα! Γιατί εξακολουθώ να μην τρώω το αρνί! Εντάξει; Άντε λοιπόν και του χρόνου, στις έντεκα έχει παρέλαση. Ζήτω το Έθνος! (Αυτή τη στιγμή που γράφω ακούω Canto General και με την άκρη του ματιού βλέπω την γαλανόλευκη να κυματίζει στο μπαλκόνι μου)

28-10-1951 Στο Ηρώον στη Χώρα. Γιάννης Καλλιβρούσης. Οι κοπέλες Στυλιανού, Ιωάννα Πιτσιλού, Πόπη Κέτση.

"Θάλασσα του πρωιού"

Ήταν πρωί κι είχε γλυκό χαράξει. Ήμουν ψηλά στη Βουρκωτή και χάζευα τη θέα. Ήμουν στη Βουρκώτη κι αυτό που έβλεπα μπροστά μου ήταν... απ' του Κοχύλου. Ήταν χαράματα, φυσούσε αεράκι, νερά έτρεχαν. Οσο έφτανε η ματιά έβλεπα γαλάζιο. Υπέροχα; κάτι παραπάνω. Μετά ξύπνησα... ήταν όνειρο και σαν όνειρο ήταν λίγο, ήταν υπέροχο γιατί ήταν όνειρο, ήταν λυτρωτικό, ήταν ανάσα. Λένε πως το φθινόπωρο, που τα φύλλα πέφτουν, δεν πιάνουν τα όνειρα. Δεν ξέρω... όπως να 'χει ξύπνησα γλυκά. Θα ήθελα όμως να είμαι πάλι ψηλά στη Βουρκωτή, η θέα να είναι από του Κοχύλου, αργότερα να κατέβω στο Βόσπορο για καφέ. (Στα όνειρα δεν γίνονται εκπτώσεις) Η Πόλη για μας τους Έλληνες είναι μυθικός προορισμός. Δεν έχει σχέση με ταξίδι αναψυχής, είναι η ψυχή μας. Συγχωριανοί "κλείστε" στο μυαλό σας εικόνες και για μας (και πολλές φωτογραφίες φυσικά)

Σας θυμίζω τις εκδηλώσεις της Κινηματογραφικής λέσχης (συγγνώμη παιδιά με τους μαστόρους ξεχάστηκα) Φωτογραφία: Elsa

"Τα θεμέλια μου στα βουνά"

alectoris chukar for ever!!! λέει: Στέλνω κάποιες φωτό της άλλης Άνδρου όπως λέω εγώ. Αυτής που μόνο μερικοί «τρελοί» (το τρελοί μπορεί να είναι και χωρίς εισαγωγικά) όπως εγώ μπορούν και βλέπουν και να θαυμάζουν. Μερικές φορές κάθομαι και χαζεύω ίσως την απεραντοσύνη ίσως την άγρια ομορφιά πάντως ότι και να είναι πρόκειται για κάτι τρομερό για μένα.